"Konstantinos Kavafis'in Şehir adlı şiirine ithafen yazılmıştır."
Bir yürüyüşün vardı o zamanlar, fena bir yürüyüş. Deniz boyu dolaşıp da ufukta kaybolurdun, kendini bulmak dileğiyle.
Ne var ki hiç bulamadın da. Ayak izlerini bıraktın kumsalda; gitgide uzaklaşıp kayboluyordu birbirinden. Yunan türküleri fısıldıyordu sana deniz kabukları, hem de hiç duymadığın kendi sesinden.
Sen şimdi o güzelim güneşi bıraktın, bu körpe yerde aldın soluğu. Hem de ilk nefesinde: “ben burada mutluyum” diyerek.
Bu yüzden mi saçların tuz kokuyor hala? Bu yüzden mi kalbin gelgitler gibi atıyor? Ve o izlemeye doyamadığın güneş, bu yüzden midir, gözlerinde kaybolmaksızın batıyor…