Saçları inadına dalgalanmayan, bakır telli kız, vapur kıyıya vurduğunda sigara yakışından anladım ikimizden birisinin yolcu olmadığını…
Anılarımı sen alsana, yüklerimden kurtulmuş sayarım. Hem tek yolcu alıyor zaten bu yürek, dibe batarım…
Ben yeni dünyalara vardıkça şimdi, hep geride bıraktıklarımda kalacak bu aklım. Ve şiir yazıyorum zannedecekler beni görenler, ben suskun suskun gökyüzüne bakarken. Oysa kimse anlamayacak, kimseler anlamayacak; belki tuzlu su vurduğundan olsa gerek, ben sadece yaramı kaşırım.